Gdy patrzymy na ludzi, którzy odnoszą sukcesy – w sporcie, w muzyce, w innych dziedzinach życia, mówimy często: „mają do tego talent” i nierzadko uznajemy, że nam się nie udaje, bo my takiego talentu nie mamy i już.
Czy rzeczywiście jest tak, że niektórzy ludzie są predysponowani do odnoszenia sukcesów, a inni – rzekomo mniej utalentowani – nie? Co zrobić, żeby rozwinąć własny talent, jakikolwiek by nie był?
Na te pytania postanowił odpowiedzieć R. Ankersen – Duńczyk, autor książki: „Kopalnie talentów. Jak odkryć i rozwinąć talent – u siebie i innych”. Do napisania tej książki skłoniła go ciekawość. Postanowił odwiedzić 6 miejsc na świecie, uznanych przez niego za „kopalnie talentów”, a więc miejsca, które są „niczym sprawne fabryki, produkujące mistrzów na pęczki”.
Jakie to były miejsca?
- Bekoji, wioska w Etiopii, w której wychowują się najlepsi biegacze średniodystansowi.
- Kora Południowa, skąd pochodzi aż 35 % czołowych golfistek świata.
- Kingston, stolica Jamajki, gdzie klub lekkoatletyczny świetnie szkoli czołowych sprinterów.
- Rosja, która mimo długiej nieobecności na mapie kobiecego tenisa, ostatecznie zapełniła 25% czołowej czterdziestki tenisistek swoimi obywatelkami.
- Iten, wioska w Kenii, z której wywodzą się najlepsi biegacze.
- Brazylia, skąd pochodzi ogromna liczba najlepszych piłkarzy świata.
Pierwszym miejscem, które odwiedził R. Ankersen, była Kenia. Tam otrzymał konkretną wskazówkę od jednego z czołowych maratończyków świata odnośnie sekretu sukcesu kenijskich biegaczy: „Bądź Kenijczykiem i żyj jak Kenijczyk”. Odpowiedź w pierwszej chwili zaskakująca, ale trafiająca w sedno. Dzięki tej sugestii, R. Ankersen, odwiedzając „Kopalnie Talentów”, starał się żyć i trenować tak, jak ludzie, którzy tam żyją. Dzięki swoim wnikliwym, wielomiesięcznym obserwacjom, a jednocześnie poprzez zgłębianie badań naukowych dotyczących czynników wpływających na sukces poszczególnych jednostek w sporcie, edukacji i biznesie, odkrył kilka istotnych reguł, które warto poznać, by lepiej rozwijać i pomnażać talenty swoje i innych.
W czasie swojej wędrówki dookoła świata R. Ankersen odkrył osiem innych „Kopalni talentów”, które są zasadniczo sposobami postępowania lub też wspólnymi cechami ludzi, którzy uzyskują ponadprzeciętne wyniki w różnych dziedzinach życia. Jak twierdzi autor, w książce podał on czytelnikom „przepis” na stworzenie swojej własnej „Kopalni Talentów”.
Pierwsza z zasad, które sformułował to:
SEKRET NIE ISTNIEJE.
O co chodzi? Na podstawie badań oraz własnych obserwacji odwiedzanych miejsc, R. Ankersen doszedł do wniosku, że ludzie odnoszący sukces nie stosują żadnych tajnych sposobów na osiąganie wybitnych wyników. Stwierdził natomiast, że:
- talenty mają ludzie na całym świecie. Bez względu na rasę i miejsce zamieszkania. Nie ma zatem sensu ubolewać nad swoimi brakami, ale zająć się tymi talentami, które się ma,
- talent należy rozpatrywać jako pojęcie dynamiczne. Oznacza to, że w zależności od naszych działań, talent możemy rozwijać albo przyczyniać się do jego marnowania. Jest wiele osób śpiewających piękniej niż znane wokalistki, ale to te drugie potrafiły zrobić pożytek ze swojego talentu,
- dobre geny o niczym nie przesądzają. Wprawdzie mogą pomóc w niektórych sportach – zwłaszcza prostych – jak bieganie krótkodystansowe, gdzie posiadanie większej liczby szybkokurczliwych włókien mięśniowych zdecydowanie sprzyja biciu rekordów. W takich przypadkach geny mogą wskazać, czy ktoś ma małe czy istotne szanse. Jednak już w przypadku sportów bardziej zaawansowanych, jak piłka nożna czy koszykówka, gdzie zwycięstwo zależy od wielu czynników, pewne braki można nadrabiać w różny sposób, więc genetyka nie ma już większego znaczenia. Geny mają zatem istotny wpływ głównie w przypadku sportów prostych, a jeśli zaś chodzi o sporty bardziej skomplikowane i inne talenty, geny tracą na znaczeniu.
- Pierwszym fundamentem naszej „Kopalni Talentów” jest wiara w to, że mamy talent i możemy go rozwinąć. Jak pisze autor: „Trzeba mieć wiarę, w to, czego możesz dokonać”, bo „95% recepty na sukces tkwi w nas”. „Trzeba mieć wiarę, że nie ma rzeczy niemożliwych” i zamiast marzyć o lepszych genach, pracować nad tym, co się ma.
To w skrócie najważniejsze myśli R. Ankersena dotyczące rozwijania talentów. Natomiast lista czynników, od których zależy sukces, jest dłuższa. Można na niej znaleźć motywację wewnętrzną, podejście trenera, odbyte szkolenia i godziny treningu, o czym więcej w kolejnych artykułach, w którym przedstawionych zostanie pozostałych siedem zasad „Kopalni Talentów” sformułowanych przez R. Ankersena.
Autorka artykułu:
Maria Pietrzak
